·Vostede está aquí·

Terceira e última entrega dun Atlas que continua en transformación e en reescritura constante. Quitando o po que nos impide atopar a periferia nos mapas máis arcaicos, e utilizando o centro como mero punto de referencia debuxar o mapa, que neste caso é inequivocamente un mapa do tesouro.

·Usted está aquí·

Tercera y última entrega de un Atlas que continua en transformación y en reescritura constante. Quitando el polvo que nos impide encontrar la periferia en los mapas más arcaicos,  y utilizando el centro como punto de referencia dibujar el mapa, que en este caso es inequívocamente un mapa del tesoro.

·You are here·

The third and final issue of the Atlas that is in constant state of transformation, being continuously rewritten. Taking away the dust that prevents us from discovering the periphery of the most archaic maps and, using the centre as a point of reference, we draw a map, which in this case is without a doubt, a treasure map.

Periferia eres, por José Manuel Sande

Periferia (Diccionario Real Academia Española) (20º edición, 1984):
“Del latín peripherîa, a su vez procecente del griego, con la acepción de llevar alrededor.
1. Contorno de un círculo, circunferencia.
2. Término o contorno de una figura curvilínea
3. Espacio que rodea un núcleo cualquiera”.
(Diccionario María Moliner)
“Zona más próxima al exterior de un cierto espacio”

O historiador cinematográfico José Luis Castro de Paz dedicou hai uns anos un artigo ao documental realizado polo grupo de cineastas próximos á Nouvelle Vague francesa. Moi atinadamente, o traballo levaba un evocador e significativo título: “En la periferia nacen las olas”. Como unha marca simbólica das constantes históricas da creación, a periferia ven a incidir na fuxida de todo aburguesamento, a procura de novos camiños, o descentramento e a eliminación de elementos xerarquizadores, vectoriais.

Mais probablemente toda Historia oficial, pola súa afección terminolóxica, adeptos como somos ás categorías e etiquetas reduccionistas, ao cultivo sistemático da finxida orde, está fraguada sobre a negación deste arredor de sí, desta periferia, instaurada sobre o seu ocultamento. Lugar marxinal e maudit da cidade, universo ninguneado polo corporativismo vinculado á arte, mesmo refuxio farsaico de bohemios crepusculares, a periferia é unha actitude sumada a unha perspectiva aberta desde a que otear os riscos da fanfarria e os extremos da experiencia artística. Rebelde, punk, bardo, farsante, filibusteiro ou insensato, se a vida contribúe a estreitar marcos, a periferia se extende e crece. A unidade desaparece, o universo exemplarizante se pecha e a ilusión dos límites infinitos prolonga o espazo ata que quizais non quede máis territorio. Pero entón o camiño xa está trazado. E non hai volta atrás.

«Yesterday is dead and gone and tomorrow’s out of sight»
(Kris Kristofferson)

José Manuel Sande é historiador do cine, membro da Asociación Española de Historiadores do Cine, crítico, colaborador en varias revistas e periódicos e membro del equipo de programación del CGAI.

Existimos, logo periféricas, por Miguel Fernández Labayen e María Mallol González

Que a periferia é todo aquilo que non se atopa no centro é algo obvio. A etimoloxía da palabra, do grego peripheria, significa circunferencia e, en xeral, úsase para designar o límite externo dun obxecto. O que nos leva á conclusión, tampouco nada nova, que para definir un obxecto, para que este exista, é necesario definir ao mesmo tempo a súa periferia, relacionada indisociablemente co centro e, por tanto, coa relación entre observador e referente. Este concepto aplícase hoxe en día, máis aló dos seus usos xeométricos, en investigacións e estudos referentes á xeografía, a economía, as ciencias políticas e as artes visuais. É nesta contorna no que nos interesa revindicar o carácter híbrido, variable, complexo e plural da «periferia». Periferias que no terreo audiovisual van unidas a uns contextos de produción anómalos (xeralmente unipersonales e autofinanciados), a uns modos de representación marxinais no seu sentido contrahexemónico. Pero tamén, e non menos importante, a uns circuítos de exhibición paralelos, quen de xerar un tecido comunitario ex -céntrico no seu sentido radical e primixenio. É nesas periferias nas que se moven os traballos presentados en Velado Parcial, Manchas en Totalidade e nas que, pensamos, móvense/movémonos nós e os seus autores. Que a periferia exista respecto ao centro pode ser unha obviedad. Pero que devandita periferia necesite lugares de encontro para existir xa non o é tanto. E é entón cando propostas como a (S8) Mostra de Cinema Periférico da Coruña, cobran auténtico sentido.

Para outras visións sobre a periferia audiovisual:

CERDÁN, Josetxo. “Vindicación de la periferia. Revisión crítica de los márgenes del documental español contemporáneo”. En Archivos de la filmoteca: Revista de estudios históricos sobre la imagen, Nº 49, 2005, pags. 146-169
ELENA, Alberto. Los cines periféricos. Barcelona: Paidós. 1999.
IORDANOVA, Dina, MARTIN-JONES, David y VIDAL, Belén (eds.). Cinema at the Periphery. Detroit: Wayne State University. 2010.

Maria Mallol e Miguel Labayen foron os comisarios da sección ‘Super 8 Contemporáneo’ da primeira edición do (S8). Miguel Fernández Labayen é profesor axudante doutor no Departamento de Xornalismo e Comunicación Audiovisual da Universidade Carlos III de Madrid. Colaborou en varios libros sobre cine e televisión en España, ademais de ser co-director de ‘Xperimenta, miradas contemporáneas ao cine experimental’, encontro bianual no Centro de Cultura Contemporánea de Barcelona (CCCB), e membro do comité de selección do Festival Internacional de Documental de Navarra Punto de Vista. Maria Mallol González é xestora cultural. Foi coordinadora do programa de cine experimental e documental Xcéntric e o departamento audiovisual no Centro de Cultura Contemporánea de Barcelona (CCCB), durante 2007-2009. Traballa no departamento de Actividades Públicas do Museo Reina Sofía.


Posicionamento periférico, por Xurxo González

A verdade é que a síntese é contraproducente cara un concepto derivado do urbanismo máis que se pode aplicar en muitas actividades humanas e que, sobre todo, en certos momentos (sobre todo nos anos 70), ocupou un lugar central nos debates culturais. Mais eu creo que, na actualidade, a periferia viviu un proceso de reactualización ou de eliminación de capas superficiais para ficar na esencia. Explícome. As derivacións xeoestratéxicas cara unha teórica globalización produciron unha homoxeneización de perspectivas superestructurais que anulou, do mapa –e nunca mellor dito-, a elementos que fan gala da diferencia. Unha desconsideración que ten como máximo perxudicado, ao público.Tradicionalmente a periferia ten un significado espacial de distancia respecto a un centro. Hoxe en día a periferia depurou a súa definición máis directa, o espacial, cara un concepto de proceso, de posta en escena, case que podemos decir que “teatral”. Si, si, a periferia é un posicionamento que incide sobre todo no individuo que involucrado no seu presente creativo actúa nunha contraposición consciente ou afastando os criterios establecidos polo mercado da disciplina na que se atope. O sistema capitalista amosa a súa tendencia máis avasalladora e cruel dotando de invisibilidade a todo elemento discordante coas súas regras do xogo. Ante isto, é o creador quen adopta un posicionamento periférico para salvaguardar a súa singularidade e independencia da súa obra.Agora pois, convén saudar a aparición deste encontro cinematográfico chamado a combinar aos creadores posuidores dunha liberdade incuestionable. E se analizamos as partes polo todo, S8 (Cinema periférico), será un proposta diverxente ante aqueloutras citas que son panexíricas de pautas uniformadoras e subsidiarias de centros absolutistas.

Xurxo González é un realizador experimental e crítico de audiovisuais na revista Tempos Novos, ademáis de documentalista e catalogador nos archivos audiovisuais de RTVE-Galicia.

 

 

Periferia eres, por José Manuel Sande
Periferia (Diccionario Real Academia Española) (20º edición, 1984):
“Del latín peripherîa, a su vez procecente del griego, con la acepción de llevar alrededor.
1. Contorno de un círculo, circunferencia.
2. Término o contorno de una figura curvilínea
3. Espacio que rodea un núcleo cualquiera”.
(Diccionario María Moliner)
“Zona más próxima al exterior de un cierto espacio”
El historiador cinematográfico José Luis Castro de Paz dedicó hace unos años un artículo al documental realizado por el grupo de cineastas próximos a la Nouvelle Vague francesa. Muy acertadamente, el trabajo llevaba un evocador y significativo título: “En la periferia nacen las olas”. Como una marca simbólica de las constantes históricas de la creación, la periferia viene a incidir en la huída de todo aburguesamiento, la búsqueda de nuevos caminos, el descentramiento y la eliminación de elementos jerarquizadores, vectoriales. Pero probablemente toda Historia oficial, por su afición terminológica, adeptos como somos a las categorías y etiquetas reduccionistas, al cultivo sistemático de fingido orden, está forjada sobre la negación de este alrededor de sí, de esta periferia, instaurada sobre su ocultamiento. Lugar marginal y maudit de la ciudad, universo ninguneado por el corporativismo vinculado al arte, mismo refugio farsaico de bohemios crepusculares, la periferia es una actitud sumada a una perspectiva abierta desde la que otear los riesgos de la fanfarria y los extremos de la experiencia artística. Rebelde, punk, bardo, farsante, filibusteiro o insensato, si la vida contribuye a estrechar marcos, la periferia se extiende y crece. La unidad desaparece, el universo ejemplarizante se cierra y la ilusión de los límites infinitos prolonga el espacio hasta que quizás no quede más territorio. Pero entonces el camino ya está trazado. Y no hay vuelta atrás.
«Yesterday is dead and goneand tomorrow’s out of sight» (Kris Kristofferson)

José Manuel Sande es historiador del cine, miembro de la Asociación Española de Historiadores del Cine, crítico, colaborador en varias revistas y periódicos y miembro del equipo de programación del CGAI.

Existimos, luego periféricas, por Miguel Fernández Labayen y María Mallol González
Que la periferia es todo aquello que no se encuentra en el centro es algo obvio. La etimología de la palabra, del griego peripheria, significa circunferencia y, en general, se usa para designar el límite externo de un objeto. Lo que nos lleva a la conclusión, tampoco nada nueva, que para definir un objeto, para que éste exista, es necesario definir al mismo tiempo su periferia, relacionada indisociablemente con el centro y, por tanto, con la relación entre observador y referente. Este concepto se aplica hoy en día, más allá de sus usos geométricos, en investigaciones y estudios referentes a la geografía, la economía, las ciencias políticas y las artes visuales. Es en este entorno en el que nos interesa revindicar el carácter híbrido, variable, complejo y plural de ‘la periferia’. Periferias que en el terreno audiovisual van unidas a unos contextos de producción anómalos (generalmente unipersonales y autofinanciados), a unos modos de representación marginales en su sentido contrahegemónico. Pero también, y no menos importante, a unos circuitos de exhibición paralelos, capaces de generar un tejido comunitario ex –céntrico en su sentido radical y primigenio. Es en esas periferias en las que se mueven los trabajos presentados en “Velado Parcial, Manchas en Totalidad” y en las que, pensamos, se mueven/nos movemos nosotras y sus autores. Que la periferia exista respecto al centro puede ser una obviedad. Pero que dicha periferia necesite sitios de encuentro para existir ya no lo es tanto. Y es entonces cuando propuestas como la (S8) Mostra de Cinema Periférico de A Coruña, cobran auténtico sentido.
Para otras visiones sobre la periferia audiovisual:
CERDÁN, Josetxo. “Vindicación de la periferia. Revisión crítica de los márgenes del documental español contemporáneo”. En Archivos de la filmoteca: Revista de estudios históricos sobre la imagen, Nº 49, 2005, pags. 146-169
ELENA, Alberto. Los cines periféricos. Barcelona: Paidós. 1999.
IORDANOVA, Dina, MARTIN-JONES, David y VIDAL, Belén (eds.). Cinema at the Periphery. Detroit: Wayne State University. 2010.

Maria Mallol y Miguel Labayen fueron los comisarios de la sección “Super 8 Contemporáneos” de la primera edición del (S8). Miguel Fernández Labayen es profesor ayudante doctor en el Departamento de Periodismo y Comunicación Audiovisual de la Universidad Carlos III de Madrid. Ha colaborado en varios libros sobre cine y televisión en España, además de ser co-director de ‘Xperimenta, miradas contemporáneas al cine experimental’, encuentro bianual en el Centro de Cultura Contemporánea de Barcelona (CCCB), y miembro del comité de selección del Festival Internacional de Documental de Navarra Punto de Vista.  Maria Mallol González es gestora cultural. Fue coordinadora del programa de cine experimental y documental Xcéntric y el departamento audiovisual en el Centro de Cultura Contemporánea de Barcelona (CCCB), durante 2007-2009. Trabaja en el departamento de Actividades Públicas del Museo Reina Sofía.

Posicionamento periférico, por Xurxo González
A verdade é que a síntese é contraproducente cara un concepto derivado do urbanismo máis que se pode aplicar en muitas actividades humanas e que, sobre todo, en certos momentos (sobre todo nos anos 70), ocupou un lugar central nos debates culturais. Mais eu creo que, na actualidade, a periferia viviu un proceso de reactualización ou de eliminación de capas superficiais para ficar na esencia. Explícome. As derivacións xeoestratéxicas cara unha teórica globalización produciron unha homoxeneización de perspectivas superestructurais que anulou, do mapa –e nunca mellor dito-, a elementos que fan gala da diferencia. Unha desconsideración que ten como máximo perxudicado, ao público.Tradicionalmente a periferia ten un significado espacial de distancia respecto a un centro. Hoxe en día a periferia depurou a súa definición máis directa, o espacial, cara un concepto de proceso, de posta en escena, case que podemos decir que “teatral”. Si, si, a periferia é un posicionamento que incide sobre todo no individuo que involucrado no seu presente creativo actúa nunha contraposición consciente ou afastando os criterios establecidos polo mercado da disciplina na que se atope. O sistema capitalista amosa a súa tendencia máis avasalladora e cruel dotando de invisibilidade a todo elemento discordante coas súas regras do xogo. Ante isto, é o creador quen adopta un posicionamento periférico para salvaguardar a súa singularidade e independencia da súa obra.Agora pois, convén saudar a aparición deste encontro cinematográfico chamado a combinar aos creadores posuidores dunha liberdade incuestionable. E se analizamos as partes polo todo, S8 (Cinema periférico), será un proposta diverxente ante aqueloutras citas que son panexíricas de pautas uniformadoras e subsidiarias de centros absolutistas.
Xurxo González es un realizador experimental y crítico de audiovisuales en la revista Tempos Novos, además de documentalista y catalogador en archivos audiovisuales de RTVE-Galicia.

 
You are periphery, by José Manuel Sande

Periphery (Spanish Real Academia Dictionary) (20º edition, 1984):
“From latin peripherîa, also from greek with the meaning of bearing around.
1. circumference of circle.
2. edge or outline of curve figure
3. space that surrounds any nucleus”.
(Dictionary María Moliner)
“The closest area to the limits of a certain space”

A few years ago, film historian José Luis Castro de Paz, wrote an article on the document made by a filmmakers´ group close to french Nouvelle Vague. He rightly called it with an evocative and significant title: “Waves are born on the periphery”.As a symbolic mark of historical constants of creation, periphery stresses the need to avoid the adoption of bourgeois ways, the importance of searching new paths, the need to decentralise and to dispose of hierarchical and vectorial elements.

But probably official history, by its own love of terminology, because we are fans of rating and putting reductionist labels, is springing up over the denial of this periphery, started over its own concealment. Fringe area and maudit in the city, an universe treated like dirt by corporatism linked to art, the same hypocritical refuge of twilight bohemians, periphery is an attitude added to an open perspective where you can scan the risk of ostentation and the limits of an artistic experience. Unruly, punk, bard, fake, filibusterer or fool, if life contributes to strengthen frames, the periphery spreads and grows. The unity disappears, the universe closes down and the hope for boundaries extends the space until no more land is left. But then the path is already traced. There is no going back.

«Yesterday is dead and gone and tomorrow’s out of sight»
(Kris Kristofferson)

Jose Manuel Sande is a film historian, member of the Spanish Film Association. He is also a movie critic and he writes articles in different magazines and newspapers, also he is a member of the CGAI programming team.

We exist, therefore we are peripherals, by Miguel Fernández Labayen and Maria Mallol González

It´s obvious that periphery is all that is not in the center. Word´s etymology, from greek peripheria, means circumference and, in general, it is used to nominate the outer boundary of an object. So it leads us to the conclusion, even though it is not a new one, that to define an object, in order for it to exist, it is necessary to define at the same time its periphery, linked inextricably with the center and, therefore, with the relationship between observer and model. Nowadays this concept is applied, beyond its geometrical use, to investigations and researches about geography, economy, political sciences, and visual arts. At this point we want to demand the hybrid character, changeable, complex and plural of periphery. In the audiovisual arts, periphery goes hand in hand with anomalous contexts of production (usually sole proprietorships and self-funded), and with some marginal ways of representation in its sense of the fight against a domination. And also, which is equally important, it is linked with some parallel display cycles, capable to generate an eccentric community organization in its radical and underlying meaning.
It is here, in this definition of periphery where Velado Parcial, Manchas en Totalidade showed works coexists, and where we thought that their author and we actually are. To say that periphery exists regarding the center can sound obvious. But to say that this perphery needs points of agreement to exist doesn´t sound so obvious. So it is here where proposals like (S8) Mostra de Cinema Periférico de A Coruña make real sense.

If you want other views of audiovisual periphery:

CERDÁN, Josetxo. “Vindicación de la periferia. Revisión crítica de los márgenes del documental español contemporáneo”. En Archivos de la filmoteca: Revista de estudios históricos sobre la imagen, Nº 49, 2005, pags. 146-169
ELENA, Alberto. Los cines periféricos. Barcelona: Paidós. 1999.
IORDANOVA, Dina, MARTIN-JONES, David y VIDAL, Belén (eds.). Cinema at the Periphery. Detroit: Wayne State University. 2010.

Maria Mallol and Miguel Labayen were commisioners in the “Super 8 Contemporáneos”
(S8) first edition. Miguel Fernández Labayen works as a doctor assistant professor in the Journalism Department and Audiovisual Communication in the University Carlos III from Madrid. He has collaborated in the writing of some books about cinema and television in Spain, and he also works as co-director of “Xperimenta, miradas contemporáneas al cine experimental”, a biannual meeting in the Contemporary Culture Centre of Barcelona (CCCB) and member of the selection committee of “Festival Internacional de Documental de Navarra Punto de Vista”. Maria Mallol González works as cultural solicitor. She worked in the coordinating committee of the documental and experimental cinema program Xcentic and also in the audiovisual department in the CCCB, from 2007 to 2009. Se works in the Public Activities department of Reina Sofía Museum.


Peripheral positioning, by Xurxo González

The truth of the matter is that synthesis is counterproductive for an urban development concept but it can be applied to many human activities and, above all, in certain periods (especially in the 70´s), was the main topic in cultural debates. But in my opinion, nowadays, periphery is experiencing a reenactment process or even it´s trying to remove the superficial layers to remain in the essence. I will explain it better. Geostrategic consequences for getting a theoretical globalization unleashed the homogenization
process that deleted in this world – well said – all these elements that show some difference. A thoughtlessness with an adverse effect on the audience. Periphery has traditionally the spatial meaning of distance to a center. Nowadays periphery polished its straight definition, its spatial definition, for a process concept, for staging almoust in a theatrical meaning. Yes, yes, periphery is a positioning that impacts, over all, on the individual that, concerned in his creative present, gets into a conscious comparison or even refuses the criteria laid down in the market of the discipline where he works.
Capitalism system shows its cruelest domination trend making invisible everyone who is against the game´s rules. In view of this, creator take a peripherical positioning for saving his own peculiarity and independence of his work. So now, we must be glad of this cinema meeting which tries to join all these artists with an unquestionable freedom. And if we analyze everything without exclusion, S8 (Cinema Periférico) will be a divergent proposal from the eulogistic meetings with uniform guidelines which subsidize with the help of absolutist institutions.

Xurxo González works as a experienced producer and audiovisual critic for the magazine “Tempos Novos”, as well as he is documentalist and audiovisual files cataloguer for the RTVE-Galicia.